Spotted Love 10

Witam!

Do końca opowiadania zostały dwa rozdziały.

Dziękujemy wszystkim komentatorom!

Miłego czytania.

#freak

Spotted Love

Rozdział 10

Nikodem

                Gdy wróciliśmy do domu powitał nas tato Mikołaj. Maciek wyglądał zaciekawiony z salonu w naszą stronę i uśmiechał się pod nosem.

                – Witajcie, dzieci – powiedział tato, wychodząc z kuchni.

                – Cześć, tato. Dzięki za śniadanie. – Uśmiechnąłem się.

                – Nie ma sprawy. – Machnął ręką. – Chodźcie do kuchni, właśnie zaparzyłem herbaty.

                Gdy weszliśmy do kuchni zauważyłem siedzącego przy stole ojca. Patrzył na mnie dość dziwnym wzrokiem. Odchrząknąłem, czując się trochę nieswojo pod jego spojrzeniem.

                – Cześć – mruknąłem cicho, po czym usiadłem obok Tristana przy stole.

                Ojciec nadal nie spuszczał ze mnie wzroku. Nie czułem się komfortowo. Na szczęście tato interweniował. Podszedł do ojca i trzepnął go ścierką w głowę.

                – Błażej – upomniał go.

                Ojciec jakby nagle się obudził. Wstał od stołu, podziękował za herbatę i wyszedł. Zmarszczyłem brwi zdziwiony. Tato westchnął tylko i pokręcił głową z delikatnym uśmiechem.

                – Nie zwracaj uwagi na ojca. Myślę, że w końcu coś do niego dotarło – powiedział tato, uśmiechając się. – Powiedziałem mu gdzie zabrałeś Tristana i…

                – Wiem, tato, słyszałem rano.

                – Myślę, że Błażej w końcu zauważył podobieństwo między wami.

                – Podobieństwo?

                Tristan zaśmiał się.

                – Ty i pan Błażej wyglądać jak swoje lustrzane odbicia, miśku.

                – Dokładnie, synku. Charakterem też mu dorównujesz.

                Skrzywiłem się na to porównanie. Jednak musiałem im przyznać rację. Byłem łudząco podobny do ojca.

                – Nikodem? – tato zwrócił się do mnie.

                – Tak?

                – Czy mógłbym porozmawiać z Tristanem sam na sam?

                Zdziwiłem się na to pytanie. Tristan również spojrzał na mnie i na Mikołaja z pytaniem w oczach.

                – Nie ma problemu – odparłem powoli. – Coś się stało?

                – Nie, nie. Chciałem tylko porozmawiać z twoim chłopakiem o… sprawach, które nie dotyczą ciebie ani ojca.

                Nie domyśliłem się o co chodzi, ale posłusznie wyszedłem z kuchni. Przeszedłem do salonu gdzie ojciec z Maćkiem oglądali telewizję, a Filip bawił się kolejką elektryczną, której tory były poukładane wokół choinki. Usiadłem na jednym z dwóch foteli i spojrzałem w telewizor.

                – Co jest, braciszku? – zagadnął Maciek. – Gdzie masz Tristana?

                – Tato z nim rozmawia. Kazali mi wyjść, więc nie wiem o czym – powiedziałem, wiedząc, że młody chce o to zapytać.

                Ponownie poczułem na sobie wzrok ojca.

                – Mam coś na twarzy? – zapytałem głupio.

                – Nie, po prostu zdałem sobie sprawę jak wielki błąd popełniłem. Powinienem był zauważyć, że mam tak wspaniałe dziecko – powiedział bez zająknięcia. Nie odwrócił nawet wzroku. Cały czas patrzył prosto w moją stronę.

                Zamurowało mnie. Szczęka opadła mi do samej ziemi i w myślach już klęczałem na ziemi i zbierałem jej kawałeczki. Nie wiedziałem co powiedzieć.  Podrapałem się po głowie i wydałem z siebie jakiś dziwny pomruk.

                – Nie musisz nic mówić. Wiem, że popełniłem mnóstwo błędów wychowawczych i nieraz powiedziałem za dużo. Nie traktowałem cię tak jak powinienem i proszę uwierz mi, że tego żałuję.

                Przeniosłem dłoń na kark i spojrzałem na ojca zbolałym wzrokiem.

                – Nie oczekuję, że od razu mi wybaczysz. Po prostu chciałem byś to wiedział – powiedział, po czym wstał i zerkając na mnie po raz ostatni wyszedł z salonu.

                Słyszałem kroki na schodach. Ojciec pewnie poszedł do swojej sypialni. Westchnąłem ciężko, opierając łokcie na kolanach.

                – Wow – odezwał się Maciek.

                Podniosłem głowę i spojrzałem na brata.

                – Co?

                – Ojciec się postarał.

                Prychnąłem. Tak, postarał się, ale co z tego? Nie tak prosto jest wybaczyć. Przynajmniej nie od razu. Musiałem się nad tym porządnie zastanowić.

                Tristan został u nas na noc. Tym razem spaliśmy w domu. W każdym razie piegusek spał, bo ja nie byłem w stanie zasnąć. Prawie całą noc zastanawiałem się czy dobrą decyzją będzie wybaczenie ojcu.

                Około piątej nad ranem zasnąłem. O dziwo ojciec nie wparował do mojego pokoju, zrywając mnie na równe nogi bladym świtem. Byłem tym bardzo pozytywnie zaskoczony zważywszy na to, że spał ze mną Tristan.

Tristan

                Zerknąłem niepewnie za Niko, który zniknął za drzwiami prowadzącymi do salonu.

– Spokojnie, Tristan. Nie masz się co denerwować. Chciałem tylko z tobą porozmawiać. – Mikołaj uśmiechnął się do mnie i podał kubek z świeżą herbatą, a na stole postawił talerz z ciasteczkami. 

– A tak właściwie to o czym chcesz porozmawiać ?

Mikołaj spojrzał na mnie z błyskiem w oku i…

– Jak tam wrażenia po pierwszym razie ? – zapytał prosto z mostu.

Zamurowało mnie. Czułem jak na moje policzki wkrada się rumieniec.

– Co? Ja… nie wiem co powiedzieć.

– Po pierwsze powiedz czy nie muszę się wstydzić Nikodema i czy cię nie skrzywdził. Bo to, że się bzyknął z tą głupia dziewuchą nie znaczy, że nie mógłby cię przez przypadek zranić.

Czułem jak moje policzki z każda chwilą robią się coraz bardziej czerwone.

– Błagam nie każ mi o tym mówić! – pisnąłem zażenowany.

– Och, Tristan, nie wstydź się. Nie musisz mi opowiadać nie wiadomo czego. Chcę po prostu wiedzieć czy dobrze się czujesz. Czy może nie potrzebujesz specjalnej maści na takie okazje. Albo czy nie potrzebujesz o tym pogadać. Może czujesz się przytłoczony.

Niepewnie uśmiechnąłem się do Mikołaja.

– Nie, czuję się dobrze i nie wydaję mi się bym potrzebował maści – powiedziałem lekko zmieszany i zamilkłem.

– A jak się czujesz uczuciowo?

– Emm, nie czuję jakiejś paniki na zasadzie „O matko! Miałem swój pierwszy sex i to było straszne!”, czy coś. Oczywiście na początku byłem zdenerwowany.

– Ale zadziałało miejsce, prawda? – zapytał mężczyzna z dziwnym błyskiem w oku. – Cóż, Błażej też lubi ten stryszek – powiedział z chichotem, na co od razu przypomniała mi się pijacka opowieść Nikodema.

– Ach, faktycznie. Nikodem raz coś wspomniał, gdy wrócił wypity jak u was nocowałem.

– Co ci powiedział? – zapytał rozbawiony mężczyzna.

– Że to jego miejsce i, że został tam zrobiony.

– Rozumiem – powiedział mężczyzna, parskając śmiechem. – Tak, Błażej o pewnych rzeczach zapomniał tamtej nocy. Nie żebym żałował.

– O nie! Błagam oszczędź mi szczegółów! – powiedziałem ze śmiechem, zatykając uszy.

– Spokojnie, nie mam zamiaru ci opowiadać nic więcej. Teraz wiem, że mogę być spokojny o ciebie.

–Powiedz, że nie pytasz o…

– Nie, nie, spokojnie. Widziałem zakupy Nikodema – powiedział z uśmiechem, ale jakby troszkę przygaśniętym. – No dobra to skoro ten temat mamy za sobą. To czas na kolejny punkt programu.

– Jeszcze? Już bardziej zażenowany być nie mogę! – jęknąłem, ukrywając twarz w dłoniach.

– Nie martw się. Nie zamierzam cię już dłużej męczyć. Po prostu chcę ci powiedzieć, że się cieszę z tego, że z nim jesteś. Nikodem na lepszego chłopaka nie mógł trafić.

Uśmiechnąłem się niepewnie na te słowa.

– Dziękuję.

– Nie ma sprawy, a teraz idź bo pewnie mój syn już znosi tam jajko ciekawy, o czym rozmawiamy. Ja zadzwonię do twojej mamy i powiem, że jeszcze dziś zostajesz u nas na noc. Jak ci się ten pomysł podoba?

– Bardzo – powiedziałem i poszedłem do salonu.

Tam znalazłem Nikodema siedzącego w fotelu z naprawdę zaskoczoną miną.

– Coś się stało?

– Tato przeprosił, Niko. – Zamiast mojego chłopaka odezwał się Maciek przyciszonym głosem.

– Och… Rozumiem. Niko, chcesz iść na górę?

Chłopak kiwnął tylko głową i bez słowa poprowadził mnie na piętro do swojego pokoju. Tam od razu skierowałem nas na łóżko. 

Gdy już leżeliśmy wygodnie pocałowałem delikatnie chłopaka w szyję i zapytałem niepewnie.

– Jak się z tym czujesz?

– Nie wiem czy będę potrafił mu wybaczyć. Po prostu nie wiem.

Leżeliśmy tak do wieczora aż Nikodem nie namówił mnie na wspólny prysznic. Potem jeszcze lekka kolacja i wróciliśmy do łóżka. Mimo że się starałem, zasnąłem dość szybko, zostawiając Nikodema z jego myślami.

Nikodem

                – Witaj, Nikodem – przywitał się ze mną ojciec Tristana, gdy weszliśmy do mieszkania.

                Odwiozłem rudzielca do domu, a ten namówił mnie jeszcze do wejścia na górę na kawę. Dowiedziałem się, że jego mama pojechała w odwiedziny do rodziny we Francji i ojciec został sam z psem w domu, więc przyda mu się towarzystwo. Nie mogłem odmówić.

                – Witam. – Uścisnąłem mężczyźnie dłoń, po czym rozebrałem odzienie wierzchnie.

                Tristan poprowadził mnie do niedużego, ale bardzo przyjemnie wyglądającego salonu. Usiedliśmy na kanapie, a ojciec Tristana poszedł do kuchni zaparzyć kawę. Rudy zachichotał nagle i przytulił się do mnie, szczerząc się jak szczerbaty do sera.

                – Co jest, śmieszku? – zapytałem, czochrając mu włosy.

                – Nic, po prostu jestem szczęśliwy. – Uśmiechnął się szeroko i pocałował mnie w policzek.

                – Aleś się spragniony zrobił.

                – To twoja wina.

                – Ta, stworzyłem małego potworka. – Zachichotałem i objąłem Tristana ramieniem.

                Po chwili do salonu wszedł tato chłopaka. Postawił na stole dwie filiżanki z kawą, po czym doniósł jeszcze mleko i sok dla Tristana. Spojrzałem zdziwiony na chłopaka. Ten zarumienił się lekko i powiedział:

                – Po kawie mnie nosi i nie mogę zasnąć.

                Zaśmiałem się i pochyliłem nad jego uchem.

                – Znam doskonałe lekarstwo na bezsenność – szepnąłem by jego ojciec nie usłyszał.

                Poczułem jak chłopaka przeszły dreszcze. Spojrzał w moją stronę i z uśmiechem odepchnął mnie delikatnie od siebie.

                – Zboczuch – mruknął pod nosem.

                Zaśmiałem się i sięgnąłem po mleko. Dolałem go sobie do kawy, po czym posłodziłem napój jeszcze dwoma łyżeczkami cukru. Pociągnąłem solidnego łyka z filiżanki. Smak kawy przyjemnie rozlał się w moich ustach.

                – Powiedz, Nikodem, jakie masz plany? – zapytał ojciec Tristana.

                – Plany? – zapytałem, nie rozumiejąc.

                – Na przyszłość – dopowiedział.

– A, tak… Mam zamiar zacząć na nowo jeździć konno zawodowo. Przed wypadkiem miałem dość wysokie noty, więc chciałbym to kontynuować.  Dzięki konkursom zarobiłem całkiem niezłą sumę pieniędzy. Z pewnością wystarczyłaby na zakup mieszkania, ale na razie nie widzę i nie czuję potrzeby wyprowadzenia się z domu.

– Rozumiem. Ale ty, Tristan, – zwrócił się do syna – idziesz na studia.

Zaśmiałem się, a piegus bąknął pod nosem ciche „Tato…”.

– Niech się pan nie martwi. Już ja tego dopilnuję by młody się kształcił.

– I ty przeciwko mnie? – zapytał, spoglądając na mnie.

– Musisz być mądry, skarbie. – Pocałowałem go z uśmiechem w czoło.

Posiedziałem u Tristana jeszcze dwie godziny nim wróciłem do domu. Już od progu doleciały do mnie głośne śmiechy i chichy dzieciaków. Gdy wszedłem do dużego pokoju zauważyłem wujka Konrada, Seweryna i Kacperka. Obowiązkowo był tam również Filipek i jak zwykle nie było Maćka.

– O, już wróciłeś. – W wejściu minął mnie tato.

Niósł ze sobą tackę z herbatą i słodkościami dla dzieciaków.

– Daj, pomogę ci – zaproponowałem, zabierając od taty tackę i przenosząc ją na stół.

Filip i Kacper od razu dorwali się do słodyczy. Uśmiechnąłem się pod nosem i udałem do kuchni. Zastałem w niej ojca. Przywitałem się cicho i podszedłem do lodówki.

– Co tam u Tristana? – zapytał.

– W porządku.

– Jak wam się układa?

– Jest dobrze.

Wyciągnąłem z lodówki jogurt pitny. Gdy chciałem wyjść z kuchni Błażej zatrzymał mnie.

– Nikodem, zaczekaj. Porozmawiajmy.

– O czym chcesz rozmawiać?

– Chciałbym naprawić nasze relacje. Jesteś moim synem i…

– Chcesz naprawiać coś, co od parunastu lat już nie istnieje – wtrąciłem się, nie patrząc na niego.

– Przeprosiłem.

– I co z tego? – prychnąłem.

– Nikodem, proszę, postaraj się zrozumieć, że zależy mi na tobie. Jesteś moim synem i kocham cię tak samo jak resztę naszej rodziny. Po prostu… Jesteś tak bardzo do mnie podobny… Wygląd, charakter… Nie możemy się dogadać chociaż jesteśmy prawie tacy sami.

Zamilkłem. Patrzyłem jedynie w okno i zaciskałem nerwowo szczękę.

– Co się wtedy stało? – zapytałem cicho. – Co się z tobą stało po narodzinach Maćka?

– Nikodem…

– Odpowiedz! – Uniosłem głos. – Dlaczego mnie, małe dziecko, ot tak zostawiłeś?

– Wystraszyłem się, Nikodem. Bałem się, że stracę syna. Maciek jest chory. Mógł nie przeżyć. Przestraszyłem się tej myśli, a widząc jaki zaradny z ciebie dzieciak stwierdziłem, że dasz sobie radę.

– Miałem sześć lat! Jak miałem dać sobie radę bez ojca? – Spojrzałem na Błażeja. – Jak?

Ojciec nie odpowiedział. Westchnąłem ciężko i pokręciłem głową. Chciałem wyjść z kuchni, ale w przejściu stanął tato.

– Niko… Daj mu szansę – powiedział cicho i popchnął mnie delikatnie do tyłu.

– Nikodem, wybacz mi proszę – odezwał się ojciec.

Przymknąłem oczy i policzyłem powoli do dziesięciu.

– Zgoda, ale jedno małe potknięcie, a już nigdy ci nie wybaczę – powiedziałem, po czym całując tatę w policzek udałem się do swojej sypialni.

               

Tristan

– Mam  nadzieję, że jesteście ostrożni z Nikodemem – odezwał się mój tato, gdy Niko wyszedł od nas.

Zaczerwieniłem się wściekle.

– Tato, proszę cię, nie jestem dzieckiem i…

– I nie potrzebujesz na razie dziecka, więc tylko się upewniam. Chce mieć pewność, że będziesz mógł spokojnie studiować, jeździć konno i powoli wkraczać w dorosłe życie.

– Spokojnie, tato. Na pewno tak będzie – powiedziałem lekko zażenowany.

Pocałowałem tatę w policzek i wyszedłem z salonu by uniknąć kolejnych zawstydzających pytań.

Następnego dnia rano udało mi się namówić tatę by zawiózł mnie do Nikodema jeszcze przed południem.

– Jeszcze raz dziękuję, tatku – powiedziałem z uśmiechem, wysiadając z auta.

– Nie ma sprawy. Daj znać jakbyś miał w planach zostać na noc albo Nikodem miał cię odwieźć.

Pokiwałem głową i ostatni raz machając ojcu na pożegnanie ruszyłem do domu mojego chłopaka. Drzwi otworzył mi uśmiechnięty Mikołaj.

– Och, Tristan. Świetnie, że jesteś. Nikodem obudził się niedawno i mamrocze ciągle coś o tym, że cię nie ma.

Słysząc to zachichotałem. 

– Jest niewyspany ?

– Jak diabli. Namówiłem go wczoraj by spędził troszkę czasu z Błażejem i przesiedzieli całą noc.

W przedpokoju rozebrałem się i wszedłem do kuchni za blondynem.

– Dzień dobry – odezwałem się od progu.

Nikodem od razu odwrócił się w moja stronę i z uśmiechem zgarnął mnie w ramiona by pocałować lekko w usta.

– Chyba czytasz mi w myślach.

– Tak? Dlaczego?

– Bo jak się rano obudziłem to stwierdziłem, że brakuje mi pewnego rudzielca koło siebie – powiedział z uśmiechem, sadzając mnie obok siebie przy stole.

– Och, przestanie być przesadnie uroczy, okay? – odezwał się Maciek ze skrzywioną miną.

– Maciek, synku, zajmij się swoim talerzem albo będę musiał przypilnować byś i ty nie był nadmiernie uroczy ze swoim chłopakiem – powiedział pan Błażej, zerkając na młodszego chłopaka z nad gazety.

Niko zachichotał pod nosem najwyraźniej zadowolony. Mikołaj postawił przede mną talerz bym coś z nimi zjadł. Świeże wypieki kusiły zapachem jak i wyglądem.

– Tristan, nie przyglądają się temu tylko weź sobie coś na talerz – odezwał się, podstawiając w moja stronę babeczki.

Po niewielkim posiłku wszyscy udali się do salonu by obejrzeć wspólnie jakiś film. Co dziwne, a równocześnie pozytywnie zaskakujące było to, że Niki nie usiadł jak najdalej od swojego ojca. Nie unikał jego wzroku i nie ignorował. Widziałem jak się cieszy, że nie jest już zrzucany na dalszy tor. Nadal nie zrozumiałem poprzednich sytuacji, ale miałem nadzieję, że to się już nie powtórzy. Mikołaj chyba również, bo przyglądał im się z uśmiechem oraz nadzieją.

Nikodem

                – Co robisz? – zapytałem, wchodząc do swojej sypialni i zauważając Tristana klęczącego przy łóżku.

                – Przeglądam strony ze sprzętem jeździeckim – powiedział, nie odrywając wzroku od mojego laptopa.

                – Myślę, że masz już wystarczająco dużo sprzętu, piegusku – powiedziałem, siadając obok niego na podłodze.

                Tristan siedział w dziwnej pozycji. Niby na kolanach, ale jednak łydki miał rozsunięte na boki.

                – Nie wiem jak możesz siedzieć w takiej pozycji – mruknąłem, pochylając się ku jego szyi i całując ją delikatnie.

                Rudy westchnął cicho i odchylił lekko głowę w bok. Przesunąłem dłonią po jego plecach, zatrzymując ją dopiero na gumce od jego dresowych spodni.

                – Nie przeszkadzaj sobie – mruknąłem między pocałunkami jednocześnie wsuwając dłoń pod jego spodnie i bieliznę.

                – Niki, co robisz? Twoja rodzina jest na dole, a o Maćku to już nie wspomnę.

                – Wystarczy, że będziesz cicho. – Uśmiechnąłem się delikatnie i dotknąłem palcami jego dziurki.

                Poczułem jak się na moment zacisnęła. Tristan sapnął i opuścił głowę, kładąc ją na materacu. Nie przestając całować go po szyi zacząłem masować jego odbyt. Czułem jak zaczyna pulsować i wilgotnieć pod wpływem moich pieszczot. Powoli wsunąłem w niego palec. Mięśnie zacisnęły się na nim, a mnie przeszły dreszcze, gdy poczułem ogarniające mój palec ciepło. Rudy jęczał cicho i sapał. Chciałem by poczuł się jeszcze lepiej.

                – Słyszałeś kiedyś o palcówce? – zapytałem, pochylając się do jego ucha.

                Chłopak spojrzał na mnie.

                – To dla dziewczyn.

                – Nie tylko. – Uśmiechnąłem się i poruszyłem palcem w jego wnętrzu, zginając go. – Zrobię ci masaż prostaty.

                Tristan westchnął ciężko. Powtórzyłem ten ruch parę razy dopóki nie znalazłem magicznego guziczka. Przeciągły jęk Tristana potwierdził jego znalezienie.

                – Dobrze ci? – szepnąłem.

                – Tak… – sapnął, oddychając ciężko.

                Bez zbędnych słów zacząłem powolnymi ruchami masować jego prostatę. Pamiętałem, że mój były chłopak uwielbiał jak mu tak robiłem. Przyjemność trwała długo, a ja miałem nad wszystkim kontrolę. To ja decydowałem kiedy i czy w ogóle Tristan będzie miał orgazm.

                – Niki! Proszę, pozwól mi już…! – jęknął mój chłopak.

                – Cii… Bo ktoś cię usłyszy.

                – Niki!

                – No już.

                Odwróciłem jego twarz w swoją stronę i pocałowałem głęboko, pozwalając w końcu Tristanowi dość. Rudy odetchnął ciężko i po chwili opadł na materac.

                – Przez ciebie ubrudziłem swoje ulubione bokserki – mruknął z przymkniętymi powiekami.

                – Te różowe w niebieskie słoniki? – Zaśmiałem się.

                – A żebyś wiedział. Są bardzo wygodne.

                – I twój tyłeczek wygląda w nich seksownie.

                – Zboczuch.

                – I tak mnie kochasz. – Pocałowałem go w usta.

                – I co ja mam z tobą zrobić? – Zaśmiał się i pogłaskał mnie po głowie.

Tristan

Szykowałem się właśnie do snu. Tak jak mój tato przewidział, po namowach Nikiego postanowiłem u niego zostać na noc. Wysłałem ojcu wiadomość i wciąż z uczuciem błogości, po wcześniejszej zabawie z moim chłopakiem, ruszyłem do łazienki.

– Tristan? – Usłyszałem nagle.

Za mną stał Mikołaj z łagodnym uśmiechem na ustach, patrząc na mnie.

– Coś nie tak?

– Och, nie. Chciałem się tylko zapytać czy twój tato nie ma problemu z tym, że tak często u nas jesteś. Wcześniej sam cię do nas posyłał, ale nie byłeś wtedy chłopakiem Nikodema. 

– Och, nie. Tata, zresztą tak jak i mama, nie ma o to pretensji – powiedziałem, a po chwili mina mi zrzedła. – No chyba, że chodzi ci o to, że ty lub pan Błażej jesteście niezadowoleni. Jeśli tak to…

– Tristan, dziecko, nie miałem tego na myśli. Nikomu w naszym domu nie przeszkadzasz. Cieszę się, że tu jesteś. Dobrze wpływasz na Nikodema i nie tylko na niego.

– Maciek? – zapytałem już spokojniejszy.

– Dokładnie. No nic to ja cię nie zatrzymuje. Idź, łazienka jest wolna.

Po ciepłym prysznicu ubrałem się w, za dużą na mnie, koszulkę Nikodema oraz jego bokserski. Wracając do sypialni chłopaka usłyszałem jego podniesiony głos. Podszedłem do drzwi.

– Odwal się ode mnie! Powiedziałem ci już ostatnio, co myślę o tym twoim jestem pewna. Możesz wsadzić to sobie w tyłek. Ja wiem, że nie mam z tym nic wspólnego, więc skończ z tą szopką.

Niepewnie uchyliłem drzwi.

– Niko?

– Muszę kończyć. Nie dzwoń więcej – powiedział jeszcze i odłożył telefon.

– Wszystko dobrze? 

– Tak, nie masz się co martwić – powiedział chłopak, całując mnie w czoło. – Czas się kłaść do łóżka – powiedział, układając mnie na pościeli.

W następnym momencie zostałem otoczony przez ciepłe ramiona mojego chłopaka i pościel. Od razu zacząłem odpływać choć w głowie wciąż siedziała mi myśl, że zbliżają się kłopoty. Jeszcze na granicy snu usłyszałem ciche słowa.

– Kocham cię, pamiętaj o tym choćby nie wiem ,co, Tris.